telefaxx

  ‘Uyuşturalım mı?’   Almanya’da, gerek Federal gerek Eyalet seçimleri   öncesi olsun, gündemi meşgul eden konulardan biri, ‘uyuşturucu satışı serbest bırakılsın mı?’ oluyor. Hükümetler kurulup, üzerinden bir müddet geçtikten sonra, önce aralıklarla istek belli kesimlerde tekrarlanıyor , sonra küllenip, bir dahaki seçim propagandası   başlıyana kadar buzluğa konuyor. Bu konuda yazmak benim için kolay olmadı. ‘Herkes ne yapacağına kendi karar verme özgürlüğüne sahip olmalı’ prensibine sahip birisiyim. Diğer yandan da, metro girişlerinde, trenlerde dilenen, sokakta perişan bir durumda oturup, uyurgezer bir vaziyette dikilen gençleri görünce de, ‘lanet olsun böyle özgürlüğe’ diyen bir   ikilem yaşıyor insan, yani ben. Her daim olduğu gibi, 26 Eylül seçimleri öncesi de bu konu, yani ‘uyuşturucu serbest satılsın ‘isteğini dile getirenlerin öne sürdükleri başlıca iki neden vardı: 1. Zaten istenildiği anda, her köşe başında bulunuyor. Serbest olursa, devlet ver...

  ‘Evimi istiyorum’ Herşey yukarıdaki sloganla başladı. Bir dönem, dargelirlilerin ve göçmenlerin oturduğu semtlerden olan Kreuzberg’de zuhur buldu olay. Sosyal konutlar satıldılar. Artan kiralar nedeniyle birçok insan başka semtlere göç etmek zorunda kaldı veya her ay daha fazla para ödediler. Her ikisini yapamayanlar ise, 2011 yılında ‘Evimi istiyorum’ insiyatifi kurarak sokaklara çıktılar. Semtin en hareketli meydanında bir ‘tahta gecekondu’ bile kurup, mücadelerini sürdürdüler ve sabırlı çalışma 2017 senesinde semeresini verdi. Başkent Berlin’de 1990’de koalısyon kuran SPD (Sosyal Demokrat Parti) ve PDS (Demokratik Sosyalizm Partisi, şimdiki Die Linke / Sol Parti)   sosyal konutları, ‘eskidi, tamir etmek pahalı’ diyerek satmaya başladılar. İlk etapta, 2003 yılında 65 700 ev satıldı. Uluslararası alanda faaliyet gösteren Vonovia ve Deutsche Wohnen adlı büyük şirketler aslan payını kaptılar. Bu güne kadar 482 000 ev ve işyeri özelleştirildi. Ve akabinde durmadan artan ...

  Renklerin büyüsü Yaz tatili geçti gitti. Bildiğiniz, yaşadığınız gibi. Yani kurak, bol yangınlı  ve gene coronalı. Sizlere iç karartıcı konudan ziyade bir sanatçı ile yaptığım söyleşi ile merhaba demek istiyorum. Berlin’de büyüyen ve okula giden Ressam Filiz Demirbolat bu sayfanın konuğu. Filiz’in öyküsünü birlikte okuyalım. Filiz’le küçük, yapay bir gölün kenarında bulunan kahvenin bahçesinde, çakıl taşlarının üzerine konmuş hantal tahta masalardan birinin sıralarına karşılıklı oturmuş, önümüzde kahvelerimiz ‘renklerin büyüsü’ üzerine sohbet ediyoruz. O sigarasını yakıp, havaya savurduğu dumanın bıraktığı izi birkaç saniye takip ettikten sonra, benim aklımdan geçen soruyu bilmiş gibi, ‘İlk övgü aldığım resmim bir üzüm salkımı. Mersin’in köylerinde bol miktarda üzüm ve diğer meyveler yetişir. İlkokul dördüncü sınıfta olacağım.Yeni gelen öğretmen bize üzüm salkımı resmi çizdirirken, en güzelini kim çizerse onunkini tahtaya asacağını da ekledi. Ben sıkılgan biri olduğum ...

     Sommerpause  /  Yaz tatili

  Shakespeare Sabine Kirfel   Verdammt noch mal, was gibt's hier zu sehen? Ja, Sie meine ich, merken Sie nicht, wie Sie mich anstarren? Sie starren irritiert auf dieses Häuflein Mensch, das einmal ich war. Ja, ich liege hier im Bett. Ja, ich kann mich kaum noch bewegen. Ja, ich weiß, dass es bald aus sein wird mit mir. Ja, ja, ja. Es ist betriebsam um mich herum. Ein Betrieb ist das... Was für eine Geschäftigkeit… Aber niemand da, der mit mir beschäftigt ist, der sich zu mir setzt, mit mir spricht, mir zuhört oder einfach nur meine Hand hält. Schon wieder Besuch. Nicht für mich. Für die Frau im anderen Bett, die mit der Magensonde. Dauernd   hat sie Besuch. Mich besucht nur Klara, meine Stieftochter. Ab und zu. Sie wohnt in einer anderen Stadt, hat viel Arbeit und wenig Zeit, aber zum Glück ein kleines Auto. Fast jeden Sonntag macht sie sich auf den Weg zu mir. Wie unendlich lang eine Woche sein kann... Tagelang würdigt mich niemand eines Blickes. Schaut mich nie...

                            Am Abend / Akşam Fotos: Cem Dere

                                                                              Hallo! Auch wir, die Gründer dieser Webseite, sind   insofern Amateure und kennen deshalb die Probleme, die Hobbyautoren und –Künstler dabei haben, ein Publikum zu erreichen. Viele von euch schreiben gerne Geschichten, Erzählungen und Gedichte, fotografieren gerne oder zeichnen in ihrer Freizeit, haben jedoch nur mit begrenzten Optionen, diese Anderen zu präsentieren. So bleiben viele Werke in der Schublade und geraten langsam in Vergessenheit. Wir bieten euch hier eine Plattform, auf der ihr all eure kleinen und großen Werke ins Netz stellen und mit anderen teilen könnt. Das Ziel dieser Plattform ist es, zur Kommunikation und zum Austausch zwischen Amateuren anzuregen, neue...