Shakespeare © Sabine Kirfel Çeviri ve Foto: Yusuf Mirzanlı Lanet olsun, ne bakıyorsunuz? Evet Siz. Demek farkına varmadınız, deminden beri beni gözetlediğinizi? Sizin dik, dik baktığınız bu insancık bir zamanlar bendim. Evet, bu yatakta yatıyorum ve çok az hareket edebiliyorum. Evet, pek yakında sona erecek herşey. Evet, evet, evet. Odada herkes birşeyle meşgul. Burası bir işyeri mi?... Hastane işyeri...Nasıl bir meşguliyet ama! Ama kimse benimle ilgilenmiyor. Kimse yanımda oturmuyor, konuşmuyor, beni dinlemiyor, sadece elimi tutun yeter. Gene ziyaretçi. Benim için değil, mide tüpü ile diğer yatakta yatan kadın için. Benim tek ziyaretçim Klara. Sadece benim üvey kızım beni ziyaret ediyor zaman zaman. O’nun işi çok, başka bir şehirde yaşıyor, ama neyse ki küçük arabası ile gelme imkanı var. Hemen hemen her pazar, benim için yollara düşüyor. Bir hafta nasıl bu kadar uzun ve sonsuz olabilir! Gün boyunca hiç kimse bana bir bakış bile atmıyor. Ben de kimsenin gözlerine bakış